erect, solemn, gigantic

Ahhh, çok kafalaaam ağrıyo sevgili sanal sayfa.

6 saat iğrenç beyaz ışık altında oturmaktan mı dersin, 5 kadeh şaraptan mı dersin, hava bok gibi soğuduğundan ve inatla yatağımı pencereden uzaklaştırmadığımdan, dahası kafamı illaki pencere önüne konuşlandırıp uyuduğumdan mı dersin; ne dersen de. Daha da ağrısın, hiç geçmesin diye de Kid A dinliyorum.

bu postta amacım kafamın ağrısını önce akademik, sonra kimyasal, son olarak da coğrafi nedenler çerçevesinde incelemek. Bu incelememde hangi teorisyenlerden faydalanmıcam ki?

Oysaki dönem başında kulağa ne güzel gelmişti; "Bu ders için ödev hazırlamayacaksınız. Onun yerine kendimiz konferans düzenlicez, gün boyu sunacaksınız, gerçek konferans gibi davranıcaz." Ama gel gör ki aynı beyaz parlak ışık 6 saat çekilmiyor, 20 sayfalık ödev yerine 6 sayfalık sunum hazırlama pahasına da olsa. Bi ara böyle "karanlıkta otururken önüme bi cisim geldi ve kapısını açtı. içerde garip bir yaratık vardı ve bana içeri gel dünyalı diyordu. sonra çooook parlak bir ışık her yeri sardı ve gerisini hatırlamıyorum" diyen insanları anlayacak duruma geldim. gözlerim yaşardı ışıktan. Ama ne önemi var. 4 kedi diyorum. 4!!! 4 tombik ve de uzun tüylü kedi. Gece uyumadan sunumu bitirmeye de değer, 6 saat beyaz ışığa da.

Bi dakka. ikinci nedenime geçmişim: Dersin hocasının evi. 7 suları. (ohaaa saat ne zaman 1e geldi!) sanırım ilk kez bi amerikan evini bu kadar sevdim. her yer şey doluydu yaleppim, ne güzel şeylerdi her bir şey! yıllarca toplamış almış biriktirmiş! mesela şöminenin önünde birbirinden farklı ve güzel 4 küçük minik sandalye vardı. 4 koca kedi için! Şu anda üstümde o kadar çok tüy var ki, sanırım 4 koca kedinin bi tanesi kadarını eve getirdim. Yapıştırıp kendime kedi yapıcam. tatile giderken belki bana bırakıcak kedileri. ay daha mutlu olamam! yaşasın kedili kadın olmak! yaşasın kedi yımşak yımşak mırıl mırıl! sonra hiç ummadığım bi çocuk kucaanda kedi ile piyanoda paranoid android çaldı radioheadden. ulan çocuk, gey olmasaydın bazı şeyler çok farklı olurdu dedim üzüldüm. bu cümlelerden ikinci neden belli olmuştur. çok şarap.

üçüncü nedenime gelesim yok. daha doğrusu üçüncü nedenim olan pencere kenarı yatağıma burda gelesim yok, direk ona gidesim var. bu gece de geçici bi çare bulcam artık. bi sürü minder koymak bloklamak pencereyi mesela. işin kötüsü yerini de çok seviyorum ve hiç allak bullak edesim yok odayı. onca ıvır zızır onda resim kartpostal pano duvarlar dolu...

Neyse, as a conclusion, kafam fena ağrıyo. abject bööle. ejected beyond the scope of the possible, the tolerable, the thinkable. ne gerek vardı da şeytana uydum saçmaladım burda bilemiyorum. ama yine de abject and abjection are my safeguards ne de olsa, the primers of my culture...

floransa ya da venedik ya da madrid ya da barcelona ya da londrada uyanmak dileğiyle,

teytey.

(başlık konferanstaki bi kızın sunumundan alıntı bu arada. o da edith whartondan almış. sunumdan önce "bi yer var paperda, hep gülüyorum, sunarken gülmem umarım" dedi. güldü. hep beraber güldük hatta. hep beraber demişken. benim tüm teyzelerim --baya var valla-- öğretmen, dolayısıyl arkadaşları da öğretmen falan filan neyse. biri anlatıyo, öğretmen hapşırmış sınıfta, öğrencicağızın biri de "çok yaşayın örtmenim" demiş. Öğretmen de cevap olarak "hep beraber" demiş. sen bütün sınıf kalk ayağa, bi ağızdan "çok yaşa öğretmenim" de! anlatmaya doyamadığım bir anekdottur bu da böyle )