çok fena boş post.

Faunaya floraya hayırlı olsun, petunyam çiçek açtı, hem de iki tane! Kokuyo bi de güzel güzel. Her ne kadar sevmesem de evde çiçek, ilk göz ağrımın ilk çiçekleri olduklarından pek hevesliyim. Ama malesef fauna da aynı şekilde hevesli. Gerçekten hayırlı oldu kendilerine; 5 aydır bi kez örümcek görmüşken, bi haftada iki tane gördüm, şahane oldu (ay heyt örümceks). Gerçi biri banyoda, onun benim çiçekle ilgisi yoktur heralde. Pencereyle tel arasında sıkıcı bi hayatı var hayvancığın, biz banyo yaparken nemden buhardan deliriyor, kaçacak yer arayıp duruyor. Ama tek deliren o değil, benim de bi göz hep açık, hep örümcek telden süzülüp üstüme atlamıcak di mi diye tetikte. Aileyle yaşama olayını sırf "Anneeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, örümceeeeeeeeeeeeeyyyyyyyyyyyyyykkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk" diye bağıramadığım için özlüyorum. Gerçi annem de iplemiyo artık benim araknafobimi. Yazın vişne ağacının derinliklerine yolladı beni gözünü kırpmadan. Reçel yapacakmış, ben amerikaya götürecekmişim. Aha duruyo dolapta, bi kaşık yemediğim, şekerlendiği ve boşu boşuna taa buraya taşıdığım yetmezmiş gibi örümcekler alemine de boşuna dalmış oldum yazın. neyse.

Çok fena boş dedimdi ben.

Şimdi çok fena dolu (!) işlere geri dönüp Hegel'in master-slave dialectics'ini fransız kolonisi Saint-Domingue'nun 1805'te fransadan bağımsızlanıp Haiti olarak kurulmasına bağlayan makaleye yazdığım ödeve bi öpücük kondurayım (böyle de dolu bi insanım yani aslında kıhkıh).