denişiklik

Hep mercimek, hep fasulye olmaz di mi sevgili blog? Arada farklı bişiler de yazalım da karizma olsun. Mesela az önce birlikte çok güzel gittiklerini farkettiğim şu üçlüyü tarihe geçirelim:

Eddy's kahveli ve çikolatalı dondurma, minik doğranmış çilek ve üstüne de inceden Baileys (with a hint of coffee modeli kendisinin).

O kadar muhteşem oldu ki şimdiden iki kase yedim, bakalım gece neler gösterecek, daha kaç kase yedirecek:)

Tam zamanında geldi, yoksa Afrikalıların Asyalıların 20. yüzyıl acılarından kafayı yiyecektim. Bi acılı kitap bitiyor hemen yenisi başlıyor, Equiano, Things Fall Apart, A Grain of Wheat, Sea of Poppies... Empatiyi bir kenara bırakmak lazım. Geçen gün Kenya ile ilgili bi makale okurken ağlayacaktım az daha. Gerçi ben ırkçı değil miyim? Gayet de öyleyim. Yok lan değilim. Benim ırklarla derdim yok. Ben toptan insanlıktan nefret ediyorum. Swift gibi. Seviyorum kendisini, insanlığın aksine.

Öğrencilerime Orwell'dan bi makale okutucam, "Shooting an Elephant". Orwell bir taraftan İngilizlere ve emparyalizme nasıl da karşı olduğunu yazarken, öbür taraftan da Burma'da geçirdiği günler boyunca Burmalılardan ne kadar nefret ettiğini ve elinde olsa birkaçını nasıl öldürüvereceğini anlatıyor. Hislerime tercüman olmuş bu iki yüzlülüğüyle:p

neyse, kimse duymasın içimdeki canavarı!

Yiyelim güzelleşelim.

"Çirkin kadın yoktur, az içki vardır" lafı "içelim güzelleşelim" lafından mı geliyor acep? :)