Burda paper cut
Elimdeki kesikler,
Orda kediler
Bloglar boy boy, öpsün seni Oldboy!
2011/12/04
Öğrenci Ödevi Notlama Acısı ve Kedi Özlemi Temalı Çakma Haiku
zırvalayan: gü at 1:07 PM 4 comment allez-vous?
Ihlamur Böceklenmemeli!
"Romeo Ölmeli" diye bir film vardı; o gün bugündür yazdığım şey her ne ise, -meli -malı başlık atma fikri çekici geliyor. Attım rahatladım. Oh!
zırvalayan: gü at 12:40 PM 0 comment allez-vous?
2011/09/19
O kadar da bos isler degil ya, karnimiz doyuyor en azindan!
Bir sene yazmayinca insan lafa nasil girecegini bile bilemiyor ki!
Ben yine buralara donmeye karar verdim sanirim ("karar verdim" ve "sanirim" pespese, dikkat cekerim. o derece emin degilim halimden yani), en azindan kafami toplayip bir seyler ciziktirme aliskanligi kazanmami saglar yeniden de oturup tez onerisi yazmaya basladigimda (mesela yarin?) azicicik daha kolay konsantre olurum.
Boston'a doneli bir bucuk ay oldu, ve ben hala sogan dogramadim. Surekli haslama sebzelerden salata ve yogurtlu mezeler falan yapip gecistiriyorum ogunleri. Aaa, brokoli sararmis, cabuk hasla! Eyvah karnibahar curuyecek, hemen hasla, diyerek geciyor gunlerim.
Bugun de oyle basladi aslinda. Haftada bir tarladan gelen garip ve adini bile bilmedigim sebzelerin dolapta kalanlarinin bana ait oldugunu "e artik bitir sunlari da dolap bosalsin" vurgusuyla soyleyen ev arkadasimdan uyariyi alinca, bi de bugun kesin cok super ders calisicam diye kendime soz vermis oldugum icin girdim mutfaga sebzeleri yok edecek en kolay yolu bulmak icin. Once garip yesillikleri kavurdum, sonra pancarlari hasladim. En sona 3 patates, bir demet kereviz sapi, yarim patlican ve bir havuc kaldi.
Once patlicani kizartayim dedim, ama zeytinyaginin dibinde kalmis. Bi lokma yagla denedim, olmadi tabi. Cope atilmak uzere kenara ayirdim. Sonra kereviz. Kereviz sapi haslanmaz ki! Kereviz sapi kavrulmaz ki! Bari pirasa gibi bir yemek yapayim dedim ufleyip pufleyerek.
Havuclari kerevizleri patatesleri dogradim, kavurdum, suyunu ekledim. Iyy nasi cirkin gorunuyor belli degil! Hadi kimyon, hadi kirmizi biber, hadi kara biber. Yok, rezalet. Bi avuc bulgur atayim dedim ama bulgur taaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa en sonunda benim derin dolabin. Ustunde de borulce kavanozu var ayrica. Bi suru is. Gozume quinoia ilisti, allah dedim. Hem bulgurdan daha da proteinli. Attim bi avuc, biraktim yemegi. 10 dakika sonra bi baktim, hala igrenc. Boyle fokur fokur cadi kazani gibi. Dedim ki, madem igrenc olacak, bari su patlicanlari da ativereyim icine, battiysak tam batalim. Bi avuc daha quinoia, bi avuc da kirmizi mercimek. Bari besleyici olsun di mi? 10 dakika oda, sonrasinda mutfak. Hala rezalet.
Akli basinda her insan o yemegi cope atardi. Ama beni annem yetistirdi, cope yemek atilmayan evinde. Bizim evde eski yemekler once yenir, yeniler sonra. Bu durumda neredeyse her gun eski yemek yenmis oluyor di mi:) Ama hic de cope dokulmemis olur. Bunda babamin ve ablamin yemek secmemesinin ve onlerine konan her seyi silip supurebilmelerinin de etkisi var tabi.
Neyse, ben cope dokmek yerine azicik su ekleyip blenderdan gecirdim. Yemekti corba oldu! Ama nasil guzel oldu! Ay boyle mercimek gibi ama patlican tadi da var, ezogelin gibi ama bulgur degil quinoia var, kerevizin kendi tadi, onun aciligini bastiran havuc falan! Bizim mahallede bi kafe var, "kitchen sink" (mutfak lavabosu) diye bi kekleri var. Her gun ellerinde kalan malzemeyi ekliyolar hamuruna, o oluyor. Iste findik kaldiysa o, cilek kaldiysa o, muz kaldiysa o falan. Benim yemek de oyle oldu iste. Bir daha hayatta yapilamayacak yemeklerden.
Neymis, onemli olan dis degil, ic guzelligiymis hohohoho :P
zırvalayan: gü at 3:14 PM 0 comment allez-vous?
2010/10/28
Honey, I'm home!
zırvalayan: gü at 1:02 PM 1 comment allez-vous?
2010/04/06
seviyorum işteee var mı diyeceğiiin, seviyorum işteeee var mı diyeceğin
Canım çekiyodu çok fena. Hem yemek uydurmak, hem yemek yapmak, hem yemek yemek hem de yemek tarifi yazmak. Madem yarın food and gender konulu sunum yapıcam, tam vakti.
zırvalayan: gü at 9:20 PM 0 comment allez-vous?
2010/03/26
"Biz zaten hep sultanıyegah olmadık mı?"*
Çok güzel bi film.
Başından bir kuble (kesilmiş tabi, ama en azından en başı normal galiba):
zırvalayan: gü at 9:32 PM 0 comment allez-vous?
2010/03/14
this hole of the hollow between two bellows*
Instead of a Preface
In the terrible years of Yezhov terror I spent seventeen months waiting in line outside the prison in Leningrad. One day somebody in the crowd identified me. Standing behind me was a woman with lips blue from the cold, who had, of course, never heard me called by name before. Now she started out of the torpor common to us all and asked me in a whisper (everyone whispered there):
"Can you describe this?"
And I said: "I can."
Then something like a smile passed fleetingly over what had once been her face.
— Leningrad, 1 April 1957
Anna Akhmatova, from Requiem
Bu da Instead of an Epilogue to Humanity ya da Hello, Inhuman olsun:
http://www.milliyet.com.tr/bu-adama-dikkat-/turkiye/sondakika/14.03.2010/1211176/default.htm
Böyle durumlarda kana kan intikam isteğimi evcilleştiremiyorum malesef ve düşüncelerimde şalter atıyor, anlatılırın dışına çıkıyorlar: "'Can you describe this?' And I said: 'I can'" not.
(öte yandan haberdeki hayvanı insanlaştırmadan, iyi huylu olduğuna değinmeden, hamileliğini ve yavrularını kaybetmesini vurgulamadan ve hayata küstüğünü belirtmeden yeterli etkiyi sağlayamama endişesi de insanlık dışıların hiyerarşisine [kuduz köpeğe tecavüz etmek ve öldürmek vs. hamile köpeğe tecavüz edip yavrularını öldürmek, mini etekli ve cinsel enerji dolu bir kadına tecavüz etmek vs. 35 yaşında iki çocuk annesi hocanıma tecavüz etmek....] bakan başka bi post'un ve hatta mümkünse bi akademik makalenin konusu olsun. )
Fuck y'all, "bu adam"lar.
*Artaud
zırvalayan: gü at 10:57 PM 1 comment allez-vous?
2010/02/06
The art of losing isn't hard to master
Hele cumartesi kampusune daha da cok bayiliyorum. Bombos. Yurtlarin cevresindeki bir iki kendini bilmez haric kimse yok. Gevrek Amerikan ingilizcesi sagini solunu sarmiyor insanin, ya da 'I was like blah blah and he was like oh my god and I was like oh god I so wanna kiss you' diye anlatacak bi suru seyi olan koca sesli kizlar. Hatta saat erkense bir haftalik kayip seyler birikintisini de ilgiyle izleyerek yuruyebiliyor insan, PoMo bi sanat galerisi gezermis gibi. Bir kalemkutusu, bir kac toka, bir bere, bir suru kalem... Yalniz yururken yapmayi en sevdigim sey. Tuketim cilgini amerikan universite kampusu de bunun icin en iyi yer tabi. Dusurduklerini, kaybettiklerini hic arayan var midir diye merak ediyorum.
Lise ikideyken aslinda cok da ozel olmayan bir cift eldivenimi vapurda dusurmustum, her zamanki kaybetme yontemimle: oturunca elindeki nesneyi kucagina koyarsin, yolculuk ya da her ne ise yaptigin sey onun esnasinda kucagindakinin varligini unutursun, kalkar, dusurur, ustunden bi guzel yurur gecersin. Iste ben o kiytirik eldiven icin dersane kapisindan Besiktas iskelesine geri yurudum, sehir hatlari amcalara derdimi anlattim: "Cok mu ozel guzel bir eldivendi kizim, deri miydi neydi?" "Yok degildi, yundu ve nasi guzel isitiyordu!" "Kizim ugrastirma yun eldiven icin bunca adami simdi" "Ama bakin taa nerden yurudum, bi arayiverseniz ne olur?" Tabiki bulunamadi, takim olarak dusmus eldiveni kim birakir ki yerde? Mukadder teyzemin hediyesi eldivenler simdi 'eller'in ellerini isitiyodur herhalde.
Boston'da en cok bulunacak kayip nesne eldiven. Eski ev arkadasimin koleksiyonu vardi, tek eldiven koleksiyonu. Ama benim koleksiyonlarim gibi bos ve islevsiz degil. Yerde bulup begendigi eldivenlerin diger ciftlerini de bi noktada bulabilecegine inaniyordu. Hatta arada cikarip "Buna kahverengi sol suet es lazim, buna da siyah deri sag" diye gosterirdi. Ben o siyah derinin sagini buldum bi gun. Hem de karlarla kapli bi bos alanin ortalarinda gorerek. Usenmedim bata cika gittim yanina, lutfen sag olsun lutfen deri olsun diye diye. Dilekler gercek cikinca da eve bi nese icinde gittim ki!
Boston bienali olsa bu sokaklardaki eldivenlerle ilgili bir proje yapmak klise bile kacar herhalde, sehrin kenar susu zira onlar, herkes bunu goruyor ve farkinda olmali di mi? Benim merak ettigim kaybolmayan diger teklerin ne yaptigi. Mesela ben kaybetsem birini, digerini de birakirim mantikli bi yerlere ki belki kavusurlar. Ama ben bi sey kaybetmemeye kararliyim. Uzun yillar o kadar cok seyimi kaybettim ki artik buna bir dur diyorum. Neredeyse herseyime manevi deger yukleyerek onlara daha iyi bakmayi ogrendim. Mesela bi eldivenimi Amerikadan Turkiyeye ilk donusumde annem almisti. Digeri annemin genc kizlik eldiveni. Sokuklerini de ananeme yamattim, boylece takinca 3 nesil birden kadinim. Digerini Burcucumla Londradan aldiydik, onda da var bi tane; kaybedersem elimi de keser birakirim ikincisinin yaninda.
isin ozu, lafin kisasi; ben bugun bi dangozluk yaptim, okula yururken yerde duran bi cuzdanin ustunden sekip gectim. Aaa cuzdan dedim. Kimin ki acaba dedim. Calinmis mi dusmus mu ki dedim. Ama bunlari derken yurumeye ve olay yerinden uzaklasmaya devam ettim. Ancak 5 dakika kadar sonra bi anda ya icinde telefonu falan vardir aslinda insanin, arasam ya dedim. Geri dondum mu? Hayir. Su anda kutuphanede guya ders calisiyorum, gidip bakayim duruyosa arayayim sahibini diyecegime salak salak bilgisayar karsisinda yazi yaziyorum...
Ne bicim bir eylemsizlik hali bu? Yerdeki nesnelere ilgim sadece yerde olduklari gercegiyle ve benim onlara uydurdugum hikayeler kurmacasiyla mi sinirli? Ve gercekten bir hikayesi olmasi ve o hikayenin degistirilebilecek olmasi gerceginin hic mi anlami yok? Bilemedim.
Son zamanlarda surekli bir fark etme halindeyim; bazi konularda ben bisi yapsam ne olucak ki dunyada bunca gerzek bunca mankafa var oldugu surece demekten vaz gecip gercekten bir seyler yapmaya calisiyorum, yazin Turkiyede olusumu bi ise yaratacak projeler dusunuyorum. Ama su anda boyle salakliklar yapmaktan da hic cekinmiyorum belli ki... Bu da bi sey diye sevinmeli mi yoksa bu da bi sey diye sevinmek acinasi mi, onun cevabini da bi sure defer edicem.
Ote yandan Turkiyeye gidisi geciktirip "commie camp"e gidesim var cok fena. Napicaz bilmem. Mayis sonunda son maasi almak demek, haziranda ev kirasi veremeyecek olmak demek. Bu durumda haziranin ilk 15 gunu homeless shelterlarinda mi yasicam? Commie camp dedigim de institute gibi workshop gibi bi aktivite bu arada, got yaymalik yaz kampi degil yani (2010 Marxist Literary Group, Institute on Culture and Society). Firedirik Ceymisin'in 30 kusur sene once baslattigi bi gelenekmis kendileri...
ONE ART
The art of losing isn't hard to master;
so many things seem filled with the intent
to be lost that their loss is no disaster,
Lose something every day. Accept the fluster
of lost door keys, the hour badly spent.
The art of losing isn't hard to master.
Then practice losing farther, losing faster:
places, and names, and where it was you meant
to travel. None of these will bring disaster.
I lost my mother's watch. And look! my last, or
next-to-last, of three beloved houses went.
The art of losing isn't hard to master.
I lost two cities, lovely ones. And, vaster,
some realms I owned, two rivers, a continent.
I miss them, but it wasn't a disaster.
-- Even losing you (the joking voice, a gesture
I love) I shan't have lied. It's evident
the art of losing's not too hard to master
though it may look like (Write it!) a disaster.
Elizabeth Bishop
zırvalayan: gü at 4:15 PM 7 comment allez-vous?
2010/02/04
alınan verilen/boş işler indeed
Geçen hafta bi internet sitesinden yine birbirinden gereksiz defter ve kartpostal alışverişi yapmıştım (ama sanatçı kooperatifi bunlar, hayırlı bi iş yaptım yani aslında), şöyle bi email aldım:
zırvalayan: gü at 12:44 AM 2 comment allez-vous?
2010/02/01
çok fena boş post.
zırvalayan: gü at 12:29 AM 4 comment allez-vous?
2010/01/21
vanpir
zırvalayan: gü at 10:46 PM 2 comment allez-vous?
2010/01/20
pirinç akışı
zırvalayan: gü at 5:10 PM 5 comment allez-vous?
2010/01/07
i understand your point of view and do not respect it
zırvalayan: gü at 9:10 PM 1 comment allez-vous?
2010/01/06
suicide machine
zırvalayan: gü at 10:27 PM 0 comment allez-vous?
"Als das Kind Kind war"
zırvalayan: gü at 8:02 PM 0 comment allez-vous?
2010/01/02
piss i said piss i will piss
zırvalayan: gü at 2:37 PM 2 comment allez-vous?
2010/01/01
Soul Kitchen! Seni ne zaman izleyebilicem kim bilir!!
zırvalayan: gü at 3:57 PM 2 comment allez-vous?
2009/12/30
sıfır kilometre
zırvalayan: gü at 9:36 PM 0 comment allez-vous?